Obok widzimy boga Ganeszę, strzegącego sekretnej wiedzy, łącznie z astrologią. Ganesza jest starszym synem Lorda Shiva, bogiem mądrości i walki z przeciwnościami. Lord Ganesza ma cztery ręce, głowę słonia i wielki brzuch. W rękach trzyma: sznur, by przyciągać wiernych do prawdy, ostrze by obcinać ich przywiązanie i słodki deser, by wynagradzać wysiłki duchowe. Jego głowa słonia i mała zwinna mysz, służąca za pojazd, symbolizują ogromną mądrość, inteligencję i ciągłą obecność umysłu.
Według wierzeń indyjskich astrologia stanowi jedną z najwyższych form wiedzy przekazanej ludziom przez bogów i boginie. Obraz Ganeszy można spotkać prawie we wszystkich gabinetach astrologów indyjskich.

Astrologia praktykowana aktualnie w Indiach jest nazywana astrologią indyjską, astrologią wedyjską lub Dżjotisz.
Weda, prastara nauka indyjska, zajmuje się nie tylko sprawami duchowymi ale również medycyną, polityką, techniką, kulturą i astrologią. Nauki i techniki wedyjskie mają tradycję ponad 6.000 lat i wywodzą się z Himalajów Indyjskich. Weda nazywana jest nauką światła.

Za ojca astrologii wedyjskiej uważa się starego mędrca Parashara Muni. Parashara żył 1500 lat przed naszą erą i był jednym z pierwszych astrologów wykonujących horoskopy urodzeniowe ludziom. Specjalizował się w astrologii medycznej. Kopie jego manuskryptów znajdują się w Indiach. Parashara jest również autorem pięknych ezoterycznych hymnów poświęconych Rig Weda, które były mantrami na cześć bóstw planet.
Innym ważnym astrologiem, żyjącym w tamtych czasach był Ranavira. Ranavira specjalizował się w astrologii porównawczej, kobiecej oraz psychologicznych aspektach astrologii.

Horoskop w astrologii wedyjskiej ma kształt kwadratu i jest wyliczany dla siedmiu planet od Słońca do Saturna: Słońce Surya, Księżyc Chandra, Mars Mangal, Merkury Budha, Jowisz Guru, Venus Shukra, Saturn Shani, i dwóch punktów księżycowych: Rahu i Ketu. Podstawowa różnica obu systemów astrologicznych polega na tym, że astrologia zachodnia bazuje na zodiaku tropikalnym, a wedyjska na sideralnym, co sprawia że jest bliższa realnej astronomii.
Astrologia zachodnia kładzie główny nacisk na psychologiczne poznawanie charakteru człowieka, natomiast astrologia wedyjska ma charakter bardziej prognostyczny; wskazuje dobre okresy w życiu, ostrzega przed niebezpieczeństwami.
Dżjotisz kładzie główny nacisk na energię Księżyca, planetę osobistego szczęścia, satysfakcji i związków z otoczeniem. Zachodnia astrologia bazuje na Słońcu, planecie związanej z naszym ego. U nas osoba zapytana o znak zodiaku poda położenie Słońca, w Indiach Księżyca.

We współczesnych Indiach astrolodzy nadają imiona nowonarodzonym dzieciom, zgodnie z pozycją Księżyca w horoskopie, aranżują małżeństwa, przypisują talizmany, kamienie, herby, święte mantry, by zrównoważyć negatywne oddziaływanie planet. Do wykonywania tych odpowiedzialnych funkcji wymagana jest kilkunastoletnia nauka astrologii w specjalnych szkołach.

Astrologia wedyjska bazuje na prawie karmy, które mówi, że sposób życia w poprzednich wcieleniach ma istotny wpływ na życie doczesne. Dżjotisz przywiązuje również znaczną wagę do rozwoju duchowego człowieka.
Ciało człowieka składa się z materii i umysłu. Materia przejawia się w formie energii żywiołów: ziemi, ognia, powietrza, wody i eteru. Człowiek w każdej chwili zmienia swoje ciało, manifestując się jako młodzieniec lub starzec. Ukryty w ciele duch jest ponad ciałem i w chwili śmierci człowieka przenosi się do innego ciała. Nie jest to powód do rozpaczy ponieważ nowe życie może być lepsze. Astrolog wedyjski powinien rozumieć tę filozofię ponieważ jest ona obecna w horoskopie urodzeniowym.

Celem życia człowieka jest pozbycie się karmy, dobrej lub złej. W ten sposób uwalniamy się od ponownych narodzin i śmierci, i powracamy do świata duchowego, przepełnionego szczęściem i miłością. W celu łatwego przejścia do tego stanu Weda proponuje "Maha Mantra".