![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | ![]() | ![]() |
![]() | |||||
![]() | ![]() | ||||
![]() | ![]() | ![]() | |||
![]() | ![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() |
|
![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | Siusiający chłopiec | ![]() |
|
![]() |
|
![]() |
![]() |
Turyści z całego świata i kilkanaście pokoleń Brukselczyków zżyło się z symbolem siusiającego chłopca, Manneken Pis. Figurka znajduje się w wąskiej uliczce koło Grand Place. Niewielka, kilkudziesięciocentymetrowa figurka powstała w 1619 r. Właściwie jest to kopia. Oryginał wytrwał tu tylko przez pierwsze stulecie, bo już w osiemnastym wieku został rozbity. Wtedy to odlano kilka egzemplarzy rzeźby i od tej pory jest wystawiana kopia. Oryginał można oglądać w Muzeum Miejskim.
Autor: Katarzyna Kemus
![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | |
![]() | ![]() | ||||
![]() | |||||
![]() | |||||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() |