BIZERTA,
Banzart, franc. Bizerte, m. w pn. Tunezji nad M. Śródziemnym, przy ujściu kanału łączącego jezioro Bizerta z morzem. Osada fenicka, następnie rzym. m. Hippo Zarytus (Diarrhytus); 661 zajęta przez Arabów; od końca XVI w. w imperium osmańskim silny ośr. korsarstwa; w okresie protektoratu franc. (1881-1956) rozbud., stała się ważnym portem wojennym Francji; 1942-43 walki sił wł.-niem. z amer. (zdobyta VI 1943 przez Amerykanów); 1962 wojska franc. (po interwencji ONZ) ostatecznie wycofały się z Bizerty, 1963 przekazując ją Tunezji. - 95 tys. mieszk. (1984); przemysł petrochem., metal. (wyroby odlewnicze z ołowiu), spoż. (rybny, olejarski), cementownia, stocznia remontowa; rzemiosło (wyrób dywanów i koronek); awanport m. Manzil Bu Rukajba, wywóz rud żelaza, ołowiu, produktów naft., oliwy; port rybacki; ośr. turyst.; kąpielisko mor.; połączenie kol. z Tunisem i Badżą. Stare miasto z kasbą (XIII-XVII w.) i wielkim meczetem (XVII w.), fort (XVI w.); dzielnica andaluzyjska (XV-XVI w.), fontanna (XVII w.); cmentarz muzułm. Sidi Salem; most zwodzony nad kanałem.