Asteroida to ciało niebieskie o relatywnie niewielkich rozmiarach, do 1000 km średnicy, obiegające gwiazdę centralną. W Układzie słonecznym większość asteroid porusza się po orbicie pomiędzy Marsem i Jowiszem oraz w Pasie Kuipera, za orbitą Neptuna.
W Pasie Kuipera krąży również Pluton. Pluton jako pierwsze ciało odkryte w Pasie, był przez wiele lat uznawany za planetę. Po odkryciu wielu podobnych do niego obiektów, jest obecnie klasyfikowany jako planeta karłowata.

Główne zainteresowanie asteroidami wynika z faktu, że zagrażają życiu na Ziemi. By móc zauważyć asteroidę, która jest na kursie kolizyjnym z Ziemią, uczeni stale wykonują zdjęcia kosmosu. Fotografie są na siebie nakładane, co umożliwia zauważenie nowego obiektu. Wielkość obiektu określa się na podstawie kalkulacji jego jasności.

Niebezpieczny wybuch asteroidy może nastąpić w atmosferze ziemskiej lub podczas uderzenia w Ziemię. Możemy sobie wyobrazić, jak asteroida po uderzeniu w Ziemię wbije się na głębokość 30 km i spowoduje potężną eksplozję, w wyniku której powstanie krater o średnicy 160 km.

W atmosferze ziemskiej wybuchają asteroidy o niskiej gęstości. W 2008 roku, 37 km nad Pustynią Nubijską, wybuchła asteroida pędząca w atmosferze z prędkością 12 km/s. W 1908 roku podobny wybuch miał miejsce nad Syberią. Siła wybuchu była 1000 razy większa od bomby, która zniszczyła Hiroszymę. Podmuch wybuchu powalił, lub ogołocił z gałęzi drzewa, na powierzchni 2200 km kwadratowych.

By móc przeciwdziałać zagrożeniom, uczonych interesuje budowa asteroidów. Jest ona bardzo zróżnicowana, co utrudnia zmianę ich biegu, gdy zmierzają w kierunku Ziemi.

Autor: Krzysztof Drupka