Madziarowie to lud ugrofiński początkowo zamieszkujący pokryte śniegiem lasy pomiędzy Bałtykiem a środkowym Uralem. Współczesne potrawy węgierskie mają mało wspólnego z tradycją starej kuchni madziarskiej, odziedziczonej po przodkach wędrujących z Uralu do podnóża południowych Karpat, w dolinę Cisy. Totemem plemienia Madziarów był pół orzeł, pół sęp zwany torulem i to on, według legendy, wskazał Madziarom drogę i miejsce osiedlenia na ziemiach dzisiejszych Węgier. Do dzisiaj spotykamy na wielu budapeszteńskich budynkach postać tego mitycznego ptaka z rozpostartymi skrzydłami.

Król Stefan I (Istvan), zjednoczył państwo i schrystianizował pogańskich Madziarów, za co otrzymał od papieża Sylwestra II krzyż apostolski i koronę, która uczyniła go królem w dzień Bożego Narodzenia 1000 r. Starał się umocnić Węgry przy pomocy zagranicznych kaznodziejów, rzemieślników i kupców. Był człowiekiem, tolerancyjnym, uznającym prawa obcych nacji. Po śmierci kanonizowany w 1083 roku. Jego regalia koronacyjne stały się symbolami państwa węgierskiego.

Autor: Katarzyna Kemus