Johann Wolfgang von Goethe urodził się we Frankfurcie nad Menem. Był najwybitniejszym poetą niemieckim okresu romantyzmu i jednym z najbardziej znaczących na świecie. Pisał również dramaty, zajmował się polityką, nauką, w tym anatomią. W 1784 roku odkrył kość międzyszczękową u człowieka.

Goethe uważał, że dzieło prawdziwe powstaje w wyniku dokładnej obserwacji rzeczywistości oraz wsłuchania się we własną jaźń.

Goethe twierdził że sedno sprawy tkwi w widzeniu. Trzeba widzieć całość, a nie rozdzielać i rozłączać, albowiem wszystko się uzupełnia. Goethe szukał łączenia się, jednoczenia i to odnajdywał.

W nauce o barwach Goethe sformułował spór dwóch sił, światła i ciemności - dwóch równouprawnionych potęg, dwóch biegunów natury. Pomiędzy nimi rozgrywa się jaskrawa, barwna gra kolorów.

Prawdziwym celem człowieka, pisze, jest najwyższe i najbardziej harmonijne zespolenie jego sił w całość. Wtedy człowiek może dostrzec całość wszechświata jako skończone arcydzieło. To sztuka w sztuce.

Goethe jeździł często "do wód", do Mariańskich Łaźni lub do Karlowych Warów, gdzie utrzymywał bliskie stosunki z arystokracją polską. "Więcej światła", to jego słynne ostatnie słowa.

Autor: Katarzyna Kemus