Na placu Zamkowym, obok wejścia do ruchomych schodów, została wzniesiona tablica upamiętniająca śmierć polskich oficerów wymordowanych w Katyniu.

W Katyniu, a także w Charkowie i w Twerze zamordowani zostali oficerowie wzięci do niewoli w wyniku sowieckiego najazdu na wschodnie tereny Polski w dniu 17 IX 1939 r. Zajęcie wschodniej części Polski przez Armię Czerwoną było wynikiem tajnego protokołu do zawartego 23 VIII 1939 r. Paktu o Nieagresji między Niemcami a ZSRR, zwanego paktem Ribbentrop - Mołotow. Polska armia otrzymała rozkaz nie podejmowania czynnej walki z Sowietami. W wyniku inwazji Armii Czerwonej, do niewoli dostało się około ćwierć miliona żołnierzy, w tym 16 - 18 tys. oficerów. Ci ostatni zostali wkrótce osadzeni w specjalnych obozach NKWD w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie. W poszczególnych obozach więziono odpowiednio:

• W Kozielsku 4594 osoby, w tym jednego admirała, 4 generałów, ok. 100 pułkowników i podpułkowników, ok. 300 majorów i ok. 1000 kapitanów i rotmistrzów. Mniej więcej połowę jeńców stanowili oficerowie rezerwy, wśród których było m.in. 21 profesorów, docentów i wykładowców szkół wyższych, ponad 300 lekarzy, kilkuset prawników, kilkuset inżynierów, kilkuset nauczycieli i wielu literatów, dziennikarzy i publicystów. Byli oni przetrzymywani w klasztorze Optina Pustyń.
• W Starobielsku w klasztorze Pokrowskim Bożej Matki więziono 3894 osoby, w tym 8 generałów, jak również znaczną liczbę oficerów służby czynnej i rezerwy.
• W Ostaszkowie (dokładnie w klasztorze Stołobnoje na jednej z wysp jeziora Seliger w powiecie Ostaszkowskim) NKWD uwięziło 6361 osób, wśród których przeważali policjanci, żandarmi i żołnierze Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP).

Decyzja o wymordowaniu jeńców przetrzymywanych we wspomnianych obozach zapadła na początku marca 1940 r. Egzekucje odbywały się w trzech miejscach. Więźniowie obozu w Kozielsku - 4594 osoby, zostali zamordowani i pogrzebani w lesie katyńskim. Więźniowie Starobielska - 3894 osoby, zamordowani zostali w gmachu NKWD w Charkowie i pogrzebani w lesie Piatichatki. Więźniów Ostaszkowa - 6361 osób, mordowano w gmachu NKWD w Twerze i pogrzebano w Miednoje. W innych obozach i więzieniach zgładzono 7305 osób.

W egzekucjach zginęło łącznie ponad 22 000 osób. Była to połowa kadry oficerskiej polskiego wojska. Zbrodnia ta nie miała precedensu w dziejach Polski.

Idąc od placu Zamkowego wzdłuż Podwala, a w kierunku pomnika Kilińskiego widzimy na dawnych murach obronnych następujące tablice pamiątkowe:

1831-1981. W 150 rocznicę Warszawianki, napisanej na cześć Powstania Listopadowego przez poetę francuskiego Casimir Delavigne. Tablicę ufundowało Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Francuskiej.

Powstanie Warszawskie 1944. Bitwa o stare miasto 7 VIII - 2 IX. Tu na linii barykad redutowych Podwale - Ślepa - Piwna walczyli do końca żołnierze baonu "Gustaw" zgr. AK "róg". Blokowali trasę przelotową, odparli wszystkie ataki wroga, osłonili odejście wojsk kanałami do śródmieścia.

Bernard Belotto zwany Canaletto 1720-1780. Wybitny artysta wenecki osiadły w Warszawie malarz na dworze króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Twórca widoków Warszawy pomocnych przy odbudowie stolicy po jej zniszczeniu podczas II wojny światowej. Pamięci artysty - Warszawa

Witold Gomulicki 1848 - 1919. Poeta i prozaik piewca i dziejopis Warszawy odkrywca piękna Starego Miasta.

Antall Jozsef 1896 - 1974. Węgierski polityk, wielki przyjaciel Polaków. Wychodźstwo polskie na Węgrzech, w latach II wojny światowej, zawdzięcza mu pomoc opiekę i serce. Polonia. Semper fidelis.

Warszawa 1990. ... wierzę, że wytrwać można mężnie i dostojnie w największej własnych uczuć i porywów wojnie. Maria Konopnicka. Autorce Hymnu Bojowników o Ideały, członkini abstynenckiej eleuterii - wyzwolenia. Lwów - 1902. Stowarzyszenie Niepijących i Niepalących "Abstynencja". Warszawa 1982.

Autor: Krzysztof Drupka