Haftowanie, czyli technika ręcznego zdobienia nicią, odgrywała w życiu środkowo azjatyckiego rolnika podobną rolę jak tkanie kobierców w życiu koczujących hodowców. Dekoracyjnym haftem pokrywano kołdry, poduszki, składane w dzień na kufrach w głębokich niszach domu uzbeckiego. Często nisze zasłaniano wyszywanymi firankami. Haftowane kapy narzucano jak obrus na sandał - stolik ogrzewczy, albo używano ich jako damazłyków czyli dywaników modlitewnych.

Istotną rolę odgrywały hafty w obrzędach weselnych i pogrzebowych. Duże wyszywane panneaux-suzani, będące ozdobą ścienną w pokoju z ubitej gliny, wykonywano na białej lub kolorowej tkaninie bawełnianej, z wyrobu miejscowych rzemieślników. Zazwyczaj dekorowano nim ścianę naprzeciw okien. Uzbeckie mistrzynie opracowały wielką liczbę ozdobnych szwów płaskich i płaskozdobnych stosowanych do osiągnięcia różnych efektów dekoracyjnych. Każdy region Uzbekistanu stworzył własne tradycje artystyczne.

Autor: Katarzyna Kemus