W dniach 5-11 grudnia 2008 roku, miała miejsce w Polsce wizyta Jego Świątobliwości Dalajlamy. Dalajlama XIV wcześniej odwiedził nasz kraj w 1993 i 2000 r. Tegoroczna wizyta Dalajlamy połączona była z obchodami 25 rocznicy otrzymania przez Lecha Wałęsę Nagrody Nobla. Wizyta odbyła się na zaproszenie Marszałka Senatu Bogdana Borusewicza, Parlamentarnego Zespołu na Rzecz Tybetu i byłego Prezydenta RP Lecha Wałęsy.
11 grudnia o godzinie 15.00, w hali Torwar, Jego Świątobliwość poprowadził otwarty wykład "Odpowiedzialność powszechna we współczesnym świecie".

Na początku wykładu Jego Świątobliwość Dalajlama XIV zaznaczył, że jest takim samym człowiekiem jak każdy z nas. "Są tacy, którzy przypisują mi cudowne moce - co jest kompletną bzdurą. Proszę was, abyśmy zwracali się do siebie jak człowiek do człowieka" - mówił. Prosił, żeby patrzeć na niego jak na prostego mnicha buddyjskiego.

Podczas wykładu Dalajlama mówił, że każdy z nas powinien być odpowiedzialny za tworzenie szczęśliwego społeczeństwa. Nikt nie rodzi się dobrym, ani złym. Jesteśmy kształtowani przez środowisko i nas samych. Dlatego istotne jest, byśmy starali się rozwijać zgodnie z takimi wartościami jak: szczęście, radość, miłość, które są dobre, obiektywne i przyjęte przez wszystkie religie na świecie. W tym szerszym, religijnym kontekście, łatwiej jest nam zrozumieć, że odpowiedzialność globalna zależy od każdego z nas, bowiem pokój zewnętrzny rodzi się ze spokoju i piękna wewnętrznego.
Dalajlama XIV nawoływał do globalnego pokoju, mówił, że dialog jest kluczem do zgody. "Problemy zawsze będą się pojawiać, ale chodzi o to, aby pokonywać je bez użycia przemocy" - mówił. "Problemy należy rozwiązywać przy pomocy dialogu. Dialog to prawdziwa droga do zewnętrznego rozbrojenia".

Podczas wykładu nie zabrakło również nauki na temat współczucia i dobrego serca. "Dobre serce i współczucie są bardzo pożyteczne w codziennym życiu" , "Współczujące serce jest bardzo użyteczne - pomaga nam zachować spokój". Te dwie cnoty dają spokój ducha, który jest niezbędny do osiągnięcia prawdziwego szczęścia. Dalajlama przestrzegał przed gromadzeniem w sobie negatywnych uczuć, takich jak nienawiść, podejrzliwość, strach, zazdrość czy chciwość. Tylko współczucie da nam spokój umysłu, a tym samym lepsze postrzeganie rzeczywistości. Trzeba tylko pokonać wroga, który tkwi w nas samych. Wrogiem tym są własne nasze negatywne emocje.

Organizatorami wykładu w Warszawie była Społeczność Tybetańska w Polsce i Urząd m.st. Warszawy.

W swojej Autobiografi „Wolność na wygnaniu” wydanej w 1990 roku, Dalajlama Tybetu pisał:

Przyjaźń rodzi się tylko w atmosferze prawdy i jedynie dzięki wzajemnemu szacunkowi. To właśnie są środki, którymi porusza się serca i umysły; siłą – nigdy.

... byłem przekonany, że niestosowanie przemocy to jedyny sposób prowadzenia polityki

... jestem więc za humanitarnym rządem, którego celem jest służenie całemu społeczeństwu: zarówno młodym, starym, upośledzonym, jak i tym w sile wieku i możliwości.

... podejrzliwość powoduje wielkie cierpienia, ponieważ sprzeciwia się podstawowej cesze człowieka - pragnieniu ufania innemu człowiekowi.

... cierpienie spowodowane jest przez nieświadomość, uważam, że ludzie zadają ból innym szukając własnego szczęścia i satysfakcji. Jednak prawdziwe szczęście wypływa z poczucia wewnętrznego spokoju i zadowolenia, które można osiągnąć tylko poprzez rozwijanie altruizmu, miłości i współczucia oraz usuwania gniewu, egoizmu, chciwości.

Niektórym może wydawać się to naiwne, ale przypominam im, że bez względu na to, skąd pochodzimy, jesteśmy przede wszystkim takimi samymi istotami ludzkimi. Wszyscy szukamy szczęścia i próbujemy uniknąć cierpienia. Wszyscy mamy te same podstawowe potrzeby i troski. Ponadto, wszyscy pragniemy wolności i prawa do decydowania o własnym losie. Taka jest natura ludzka. (...)

Jednocześnie, problemy, przed którymi dzisiaj stoimy - brutalne konflikty, zniszczenie Natury, nędza, głód i wiele innych - są problemami stworzonymi głównie przez ludzi. Można je rozwiązać - ale jedynie wspólnym wysiłkiem i rozwijaniem poczucia braterstwa. Żeby to osiągnąć, musimy z dobrym sercem i mądrością, budować powszechną odpowiedzialność za siebie nawzajem i za planetę, którą dzielimy.

Tak więc, pomimo tragedii Tybetu, znajduję w świecie wiele dobra. Szczególnie dodaje mi otuchy fakt, iż wiara w konsumpcję jako cel sam w sobie zdaje się ustępować zrozumieniu, ze my, ludzie, musimy chronić zasoby Ziemi. To naprawdę niezbędne. (...)

Choć to, co możemy zrobić jako jednostki jest ograniczone, to moc powszechnego działania nie ma granic. Do nas, poszczególnych ludzi należy zrobienie tego, co możemy - nawet jeśli możemy bardzo niewiele. Jeżeli wyłączenie światła w pustym pokoju wydaje się drobiazgiem, nie znaczy to, że nie powinniśmy tego robić.

Podróżując, mogę podzielić się swoimi doświadczeniami i nadziejami z bardzo wieloma ludźmi. I choć robię to zawsze z punktu widzenia buddyjskiego mnicha, nie znaczy to, że myślę, iż ludzie mogą dać szczęście sobie i innym jedynie poprzez praktykowanie buddyzmu. Wprost przeciwnie, wierzę, że mogą to zrobić nawet ci, którzy nie wyznają żadnej religii.

Choć stwierdzam, że moja religia bardzo pomaga człowiekowi obudzić w sobie miłość i współczucie, to jestem przekonany, że może rozwijać je każdy, czy to związany z jakąś religią, czy nie. Wierzę również, że wszystkie religie dążą do tego samego celu: rozwijania dobra i niesienia szczęścia wszystkim ludziom. Choć środki mogą wydawać się różne, cele są jednak te same. (...) Nauka i religia nie są ze sobą sprzeczne i poznawanie jednej pomaga wejrzeć w drugą. (...)
Przyszły wolny Tybet będzie starał się pomagać potrzebującym, ochraniać Naturę i wspierać pokój.

Autor: Krzysztof Drupka