Taoizm w przeciwieństwie do
Konfucjanizmu zalecał ludziom postępowanie zgodne z naturą, a nie podporządkowywanie się zobowiązaniom społecznym, wynikającym z obowiązującego prawa. W rozumieniu Taoizmu być wolnym od konwencji społecznych nie znaczy je odrzucać, tylko nie być przez nie oszukiwanym i wykorzystywanym oraz umieć je wykorzystywać jako narzędzia.
Zgodnie z Tao, by móc szczęśliwie żyć, trzeba respektować zasady natury. Jest to podstawowe prawo Tao, które rządzi wszechświatem. Natury nikt nie potrafi zmienić lub ulepszyć. Nie poddaje się ona jakimkolwiek ocenom wartościującym.
Będąc w konflikcie z przyrodą człowiek musi przegrać, bo jest słabszy. Dlatego od pradziejów ludzie starali się zrozumieć wszechświat, by z szacunkiem spełniać jego wolę.
Zgodnie z powyższą koncepcją Tao, by być zdrowym, trzeba respektować potrzeby własnego organizmu. Potrzeby te możemy poznać wyłącznie umysłem. Dlatego zdrowie jest ściśle zwiząne z rozwojem duchowym.
Wszystkie działania człowieka powinny odbywać się zgodnie z zasadą wu - wei i nie mogą zakłócać Wewnętrznej Natury rzeczy. Im bardziej człowiek ingeruje w naturalne prawa, tym bardziej zakłóca porządek świata. Taoizm przeciwdziała wszelkim objawom społecznego przymusu, rozwijając naturalną spontaniczność charakterystyczną dla dzieci. Człowiek nie wymyślił nic bardziej genialnego niż funkcjonowanie ludzkiego organizmu czy życie roślin i zwierząt. Cała jego wiedza i przezorność jest niczym wobec doskonałości tych zjawisk.
Wiedza i nauka czynią umysł ociężałym, oddzielają go od rzeczywistości. Ich istotą jest nadawanie nazw, klasyfikowanie i szufladkowanie, co przeszkadza w docieraniu do prostej, naturalnej istoty rzeczy.
"Oczyść się ze wszystkiego, bądź pusty. Niech umysł twój pozostanie w spokoju. Tysiące rzeczy powstaje i się rozpada, a jaźń oczekuje ich powrotu. Rosną, rozkwitają i powracają do źródła. Powrót do źródła, to powrót do spokoju; oto porządek natury. Porządek natury jest niezmienny. Kto poznał stałość posiada wgląd, kto nie poznał stałości, ku zgubie zmierza. Kto poznał stałość ma otwarty umysł. Z otwartym umysłem otwarte masz serce. Z otwartym sercem działasz po królewsku, a gdyś, jak król, sięgasz do boskości. A kiedyś boski jednoczysz się z Tao. Zaś jedność z Tao daje nieśmiertelność. I choć ciało umiera, Tao nie przemija".
{ Cytaty z "Księgi drogi i cnoty" - Lao Tze. }
Na pytanie jak postępować w duchu Tao odpowiada I Cing, czyli Księga Przemian. Opisuje ona jak harmonizować świat ducha, doświadczenia wewnętrznego, ze światem materii, doświadczanym na zewnątrz. Symbolem tego procesu jest Tai - chi.
TAOIZM I
---
Jeden z głównych systemów chińskiej myśli filozoficznej, zainicjowany przez Lao Tsy (VI w. p.n.e.), autora Tao Te Czing, którego myśl kontynuował Zhuangzi (IV–III w. p.n.e.), a następnie tzw. szkoła taoistów. Taoizm głosił duchowo - materialną jedność świata, manifestującą się w harmonii wszelkich zjawisk zachodzących w świecie, nazywanej wieloznacznym terminem tao. Według taoizmu celem mędrca jest poznanie tao, dzięki któremu nabywa się cnotę (te), pozwalającą na spontaniczne przestrzeganie zasady wu-wei, czyli niesprzeciwiania się naturalnemu porządkowi rzeczy panującemu w przyrodzie i społeczeństwie. W przeciwieństwie do konfucjanizmu taoizm kładł nacisk na wolność, spontaniczność i sceptycyzm wobec wszelkich konwencji, a intelektualno-kontemplacyjną postawę stawiał wyżej niż konwencjonalną naukę. Kontynuacją klasycznego taoizmu był neotaoizm, rozwijający się od początku naszej ery. Ten nurt myśli chińskiej miał charakter synkretyczny, łączył refleksję nad klasyczną myślą taoistyczną z dociekaniami dotyczącymi kosmicznych pierwiastków yin-yang.
1 strona
Powrót
Napisz do nas
Szukaj
Spis treści
Harmonia i jedność
Góra