I Cing czyli Księga Przemian, będąca prastarą chińską grą - wyrocznią, należy do najwspanialszych dzieł literatury światowej. Jest drogowskazem człowieka. Odwołując się do Niebios pokazuje człowiekowi drogę na Ziemi. Przedstawia różnorodne prawa przemian w świecie ducha i materii. Zrozumienie tych praw ułatwia świadome kształtowanie przyszłych zdarzeń.
Księga służy do przepowiadania przyszłości. Jednym ze sposobów poznawania przeznaczenia jest odwoływanie się do przypadku, który pozwala na swobodne uaktywnianie się sił podświadomości. Poprzez sygnały z podświadomości mamy wgląd w przyszłe zdarzenia. W Księdze Przemian do wyznaczania odpowiedniego heksagramu używa się magicznej rośliny, gałązek krwawnika, zastępowanych obecnie trzema monetami.
Początki heksagramów Księgi Przemian stanowiły linia ciągła i przerywana, proste znaki wróżebne odpowiadające na pytania TAK lub NIE:
Yang, Niebo, 3, liczby nieparzyste, świat ducha
Yin, Ziemia, 2, liczby parzyste, świat materii.
Każdy z 64 heksagramów Księgi Przemian zbudowany jest z 6 kombinacji powyższych dwóch linii.
Księga Przemian zawiera zarówno elementy Konfucjanizmu jak i Taoizmu. Oba te odmienne kierunki wzajemnie się przenikają. Konfucjanizm, w Księdze Przemian, odpowiada ideałowi człowieka społecznego, szlachetnego szlachectwem ducha. Taoizm proponuje zadumę nad wartościami tego świata, zgłębianie prawd natury i ducha. Do dziś mówi się, że Chińczyk jest w życiu społecznym konfucjanistą, a prywatnie taoistą.
TAOIZM II
---
Taoizm jako religia zaczął rozwijać się na przełomie II i III w. n.e., z połączenia wcześniejszej myśli filozoficznej z ludowymi wierzeniami i praktykami magicznymi, obejmującymi m.in.: opartą na dualistycznej koncepcji yin-yang alchemię, dążącą do znalezienia eliksiru długowieczności, oraz różnego rodzaju praktyk leczniczych i wróżbiarskich, a także wiarę w duchy, demony i bóstwa. Twórcą taoizmu jako zorganizowanej religii był Zhan Daoling (34–156), który zbudował wiele klasztorów i świątyń taoistycznych. Uznany później za Niebiańskiego Mistrza dał początek długiej linii zwierzchników taoizmu, zlikwidowanej przez władze państwowe dopiero 1927. W 440 taoizm stał się religią państwową, 666 deifikowany Lao Tsy został wyniesiony ponad Konfucjusza i Buddę. Następcy Zhan Daolinga wprowadzili do kultu wiele nowych bóstw i usystematyzowali teologię. Powstało również wiele sekt taoistycznych. W późniejszym okresie taoizm ustąpił miejsca konfucjanizmowi jako główny kult państwowy. W czasach współczesnych zorganizowany taoizm istnieje głównych na Tajwanie i w Hongkongu, chociaż wiele elementów taoizmu, zmieszanych z kultem przodków, zachowało się w wierzeniach i obrzędach znacznej części ludności Chin, zwłaszcza na wsiach.
1 strona
Powrót
Napisz do nas
Szukaj
Spis treści
Harmonia i jedność
Góra
