Monte Negro - Czarna góra - tak Wenecjanie nazywali górzysty kraj, gdy spoglądali na tutejsze czarnej barwy ołowiano - szare szczyty dziewiczych gór. Rejony górskie zajmują znaczną część terytorium kraju. Dają schronienie niedźwiedziom, wilkom i dzikim kotom. Surowe warunki życiowe, brak urodzajnych pól i zielonych pastwisk stworzyły tu typ człowieka zahartowanego i mocnego, który miłuje wolność, godność osobistą i siłę fizyczną. Jego codzienne życie jest surowe i skromne. Czarnogóra nie dzieliła losów innych sąsiednich krajów, zachowując względną samodzielność, nie ulegając podbojom w okresie gdy sąsiednie kraje były w niewoli.

W okresie Imperium Rzymskiego tereny dzisiejszej Czarnogóry należały do prowincji ilirskiej. Później, gdy w tym kraju zamieszkali Słowianie, przybrał on nazwę Zety, która stała się niepodległym księstwem.

Państwo Zeta - Czarnogóra zostało założone w XI w. Od 1077 r. było królestwem. Utraciło niepodległość w 1499 i pozostawało w niewoli tureckiej, co prawda nieraz tylko formalnie, do XIX w.

Autor: Katarzyna Kemus